در پیچ و تابِ بودن

آخرین مطالب

امکانات وب

در پیچ و تابِ بودن

در <a href='/last-search/?q=پیچ'>پیچ</a> و <a href='/last-search/?q=تابِ'>تابِ</a> <a href='/last-search/?q=بودن'>بودن</a>https://dozli.blog.ir/امید هیچ معجزی ز مرده نیست, زنده باشfahttps://blog.ir/Wed, 14 Feb 2018 19:31:38 +0330رخنهhttps://dozli.blog.ir/1396/11/25/%D8%B1%D8%AE%D9%86%D9%87<div style="direction:rtl">زین پس <a href="https://t.me/Rekhnee">این‌جا</a> می‌نویسم مع‌الاسف!</div>Wed, 14 Feb 2018 19:31:37 +0330https://dozli.blog.ir/1396/11/25/%D8%B1%D8%AE%D9%86%D9%87#Ideahttp://blog.ir/blogs/Xg5jrq6MyzM/posts/XGt_QBclUWo1فرعی‌ها و میان‌برها را حتی!https://dozli.blog.ir/1396/09/26/%D9%81%D8%B1%D8%B9%DB%8C-%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B1%D9%87%D8%A7-%D8%B1%D8%A7-%D8%AD%D8%AA%DB%8C<div style="direction:rtl">آدم‌ها هم‌دیگر را نمی‌شناسند! هیچ‌کس کسی را نمی‌شناسد مگر این‌که عمیقا دوستش داشته باشد! به محض جاری شدن محبت چشم‌ها حکم تلسکو‍پ را پیدا می‌کنند و تمام حرکات و سکنات محبوب را رصد می‌کنند. و ذهن چه حجم عظیمی از قدرت پردازشش را صرف تحلیل این حجم از ورودی می‌کند! هر چه محبت بیشتر شناخت بیشتر. مجنون واقعی لابد لیلی را به‌تر از خودش می‌شناسد! شخصیت محبوب را چنان ذره ذره آنالیز کرده که بازخوردش را در قبال تمام اتفاقات عالم [از هر آن‌چه که اتفاق افتاده تا آن چه هنوز به وقوع نپیوسته] پیش از او می‌داند. خوب می‌داند کی منحنی لبانش پیام‌آور رضایت چه زمانی شرم غیرقابل پنهانش و کی جایگزین حرف‌های نهفته‌اش است. او این همه راه را نمی‌رود تا در دل محبوبش همان جایگاهی را پیدا کند که یار در دل او دارد! می‌رود چون راه او، خصائصش و نوع رفتارش را نیز دقیقا به اندازه‎ی خودش دوست دارد. خوب می‌داند چگونگی بودن و زیستن مورد پسندِ محبوب را، رسم عاشقی به سبک اختصاصیش را، چگونگی محبت و التیام زخم‌هایش را... آدم‌هایی که این‌ها را بلد نیستند یعنی به اندازه‌ی کافی شناخت ندارند و شناخت ندارند چون به اندازه‌ کافی عاشق نیستند! آدم‌ها را باید زیاد دوست داشت! آن‌قدر که بلدشان بود... </div>Sun, 17 Dec 2017 14:38:50 +0330https://dozli.blog.ir/1396/09/26/%D9%81%D8%B1%D8%B9%DB%8C-%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B1%D9%87%D8%A7-%D8%B1%D8%A7-%D8%AD%D8%AA%DB%8C#Ideahttp://blog.ir/blogs/Xg5jrq6MyzM/posts/lBPGVY3QrQs0تکه‌ آینه‌ی فرورفته در چشم‌هایمانhttps://dozli.blog.ir/1396/07/05/%D8%AA%DA%A9%D9%87-%D8%A2%DB%8C%D9%86%D9%87-%DB%8C-%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%DA%86%D8%B4%D9%85-%D9%87%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86<div style="direction:rtl"><a href="//bayanbox.ir/info/1924971659820086826/IMG-9094" target="_blank"><img src="//bayanbox.ir/view/1924971659820086826/IMG-9094.png" alt="دل‌سنگی" height="925" width="1242"></a> دوران کودکیم کارتون ملکه‌ی برفی را خیلی دوست داشتم. داستانِ شکستنِ آینه‌ی ملکه‌ی خبیث و وارد شدن تکه‌ای از آن در چشم پسرکی مهربان؛ که درست از آن لحظه به بعد پسرکِ قصه دل‌سنگ می‌شود! به گمانم انسان‌ها بزرگ‌تر که می‌شوند به اندازه‌ی مشکلاتشان یک تکه از آینه‌ی دل‌سختی وارد چشمشان می‌شود! همه‌ی قصه‌ی این دل‌سختی هم قصه‌ی عادت است. خودم را با دوران کودکیم مقایسه می‌کنم که چقدر به فکر مرگ بودم و از مرگ می‌ترسیدم. چه شد که این ترس از بین رفت؟ اتفاقی نیفتاد. فقط روزها آمد و رفت و من نمردم! ناخودآگاه ذهنم عادت کرده که: اِ من نمی‌میرم! یا مثلا شب‌ها از تنها ماندن در خانه می‌ترسیدم. چرا؟ چون خیال‌پردازی می‌کردم که مثلا الان جن از حمام خانه بیرون می‌آید و زل می‌زند به من! یا مثلا وقتی روی تخت دراز کشیده‌ام یکهو زیر تختم خالی می‌شود و غرق می‌شوم در اقیانوس! چه شد که دیگر نترسیدم؟ چون اِنقدر شب‌ها تنها ماندم و این اتفاقات نیفتاد که ذهنم عادت کرد که: اِ این اتفاقات نمی‌افتد! همین اتفاقات در امور دینی و عاطفی انسان هم می‌افتد. کافیست چند بار نماز را ترک کنید، </spa

جدا مانده...

ما را در سایت جدا مانده دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : mdozlia بازدید : 50 تاريخ : شنبه 9 مهر 1401 ساعت: 3:28

در پیچ و تابِ بودن

آخرین مطالب

امکانات وب

در پیچ و تابِ بودن

آرشیو مطالب

پيوندهای روزانه

لینک دوستان

خبرنامه